|
1986-11-05
1986-11-05
1986-11-05
https://www.kakabhajans.org/bhajan/default.aspx?id=11586
ઘેરાયા જ્યાં દુઃખના વાદળ, સુખનો સૂરજ ડૂબી ગયો
ઘેરાયા જ્યાં દુઃખના વાદળ, સુખનો સૂરજ ડૂબી ગયો
ઘેરો જ્યાં અંધકાર બન્યો, પ્રકાશવિણ અથડાઈ રહ્યો
ના દેખાયે દિશા ક્યાંય, અંધકાર બધે છવાઈ ગયો
હૈયું પણ ઘેરું બન્યું, પ્રકાશ કાજે તડપી રહ્યો
ભાર હૈયે ખૂબ વધ્યો, ભાર નીચે દબાઈ ગયો
મન પણ જડ ગયું બની, પ્રકાશ વિણ મૂંઝાઈ રહ્યો
વિચાર પલટે, ઘડીયે ઘડીયે, અસ્થિર ખૂબ બની ગયો
જાવું જઈને કોની પાસે, પ્રકાશ વિણ અથડાઈ રહ્યો
આશા નિરાશાના ઝોલે ચડયો, ક્યાંનો ક્યાં ઘસડાઈ ગયો
પ્રકાશ કાજે તડપી ગયો, પ્રકાશ વિણ અટવાઈ રહ્યો
કિરણોની ઝાંખી થાતાં, ધીરે ધીરે હૈયે ખૂબ ઉલ્લાસ વધ્યો
વાદળો ગયાં વિખરાતાં, ધોધ પ્રકાશનો તો છૂટયો
અહેશાન હૈયે જાગ્યો પ્રભુનો, ઉંમંગ હૈયે છાઈ ગયો
પ્રકાશ પ્રભુનો જ્યાં મળ્યો, રાહ અનેરો બતલાવી રહ્યો
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
ઘેરાયા જ્યાં દુઃખના વાદળ, સુખનો સૂરજ ડૂબી ગયો
ઘેરો જ્યાં અંધકાર બન્યો, પ્રકાશવિણ અથડાઈ રહ્યો
ના દેખાયે દિશા ક્યાંય, અંધકાર બધે છવાઈ ગયો
હૈયું પણ ઘેરું બન્યું, પ્રકાશ કાજે તડપી રહ્યો
ભાર હૈયે ખૂબ વધ્યો, ભાર નીચે દબાઈ ગયો
મન પણ જડ ગયું બની, પ્રકાશ વિણ મૂંઝાઈ રહ્યો
વિચાર પલટે, ઘડીયે ઘડીયે, અસ્થિર ખૂબ બની ગયો
જાવું જઈને કોની પાસે, પ્રકાશ વિણ અથડાઈ રહ્યો
આશા નિરાશાના ઝોલે ચડયો, ક્યાંનો ક્યાં ઘસડાઈ ગયો
પ્રકાશ કાજે તડપી ગયો, પ્રકાશ વિણ અટવાઈ રહ્યો
કિરણોની ઝાંખી થાતાં, ધીરે ધીરે હૈયે ખૂબ ઉલ્લાસ વધ્યો
વાદળો ગયાં વિખરાતાં, ધોધ પ્રકાશનો તો છૂટયો
અહેશાન હૈયે જાગ્યો પ્રભુનો, ઉંમંગ હૈયે છાઈ ગયો
પ્રકાશ પ્રભુનો જ્યાં મળ્યો, રાહ અનેરો બતલાવી રહ્યો
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
ghērāyā jyāṁ duḥkhanā vādala, sukhanō sūraja ḍūbī gayō
ghērō jyāṁ aṁdhakāra banyō, prakāśaviṇa athaḍāī rahyō
nā dēkhāyē diśā kyāṁya, aṁdhakāra badhē chavāī gayō
haiyuṁ paṇa ghēruṁ banyuṁ, prakāśa kājē taḍapī rahyō
bhāra haiyē khūba vadhyō, bhāra nīcē dabāī gayō
mana paṇa jaḍa gayuṁ banī, prakāśa viṇa mūṁjhāī rahyō
vicāra palaṭē, ghaḍīyē ghaḍīyē, asthira khūba banī gayō
jāvuṁ jaīnē kōnī pāsē, prakāśa viṇa athaḍāī rahyō
āśā nirāśānā jhōlē caḍayō, kyāṁnō kyāṁ ghasaḍāī gayō
prakāśa kājē taḍapī gayō, prakāśa viṇa aṭavāī rahyō
kiraṇōnī jhāṁkhī thātāṁ, dhīrē dhīrē haiyē khūba ullāsa vadhyō
vādalō gayāṁ vikharātāṁ, dhōdha prakāśanō tō chūṭayō
ahēśāna haiyē jāgyō prabhunō, uṁmaṁga haiyē chāī gayō
prakāśa prabhunō jyāṁ malyō, rāha anērō batalāvī rahyō
| English Explanation |
|
In this Gujarati Bhajan Kakaji is enhancing our knowledge and showing the path to handle sorrow, grief by keeping faith in the Divine.
Kakaji explains
When the cloud of sorrow gets surrounded, the sun of happiness sank.
When circle of darkness fell, and without brightness I am collided.
The direction is not at all visible anywhere, darkness has spread everywhere.
The heart has also become dark, and is getting uneasy without brightness.
The load has increased too much on the heart and due to the load the heart is suppressed down.
The mind has also become numb, and confused without brightness.
Thoughts keep on changing every hour and it made me unstable.
Where shall I go as without light I am colliding.
I was like a pendulum between hope and despair, slipped from where to where.
I was desperate, tormented for the brightness and stuck due to lack of light.
Gradually the rays started peeping and there was excitement filled in the heart.
Slowly and steadily the clouds started dispersing and the fall of light were released.
Ultimately the Divine favoured me and excitement filled all over in the heart.
As the brightness of the Divine is received, it shows numerous directions and open various way's.
Kakaji here says though there is darkness in the form of sorrow, grief in human life and it shatters the human mentally, but keep faith and patience in the Divine as the darkness shall surely be wiped out and God's grace shall prevail.
|