|
1987-10-09
1987-10-09
1987-10-09
https://www.kakabhajans.org/bhajan/default.aspx?id=12511
માનવ તો છે કર્મોનું પૂતળું, છે ચાવી તો એની ‘મા’ ની પાસ
માનવ તો છે કર્મોનું પૂતળું, છે ચાવી તો એની ‘મા’ ની પાસ
મળતા એ તો સદાય રીઝતો, ના મળતા બને ઉદાસ
દિવસના કંઈક રંગ બદલતો, એક રંગે રહે ન ક્યાંય
ક્ષણમાં તો એ રહેતું હસતું, બીજી ક્ષણે તો રડતું ત્યાંય
વહાલ કાજે તો ફરતું રહેતું, ઊંડું ઊતરે ન જરાય
સુખ કાજે તો તડપતું રહેતું, બેસે ન ચેનથી જરાય
વિકારોથી તો હેરાન થાતું, છોડે ન વિકારો જરાય
તણાતું-તણાતું તો એ રહેતું, જઈ ઊંધું ચાલે સદાય
શાશ્વત સુખ તો ઝંખી રહેતું, દોડે ક્ષણિક સુખે સદાય
માતા પણ વિચારે ચડતી, વીતે એમાં યુગ ત્યાંય
https://www.youtube.com/watch?v=YIaV-HpemT8
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
માનવ તો છે કર્મોનું પૂતળું, છે ચાવી તો એની ‘મા’ ની પાસ
મળતા એ તો સદાય રીઝતો, ના મળતા બને ઉદાસ
દિવસના કંઈક રંગ બદલતો, એક રંગે રહે ન ક્યાંય
ક્ષણમાં તો એ રહેતું હસતું, બીજી ક્ષણે તો રડતું ત્યાંય
વહાલ કાજે તો ફરતું રહેતું, ઊંડું ઊતરે ન જરાય
સુખ કાજે તો તડપતું રહેતું, બેસે ન ચેનથી જરાય
વિકારોથી તો હેરાન થાતું, છોડે ન વિકારો જરાય
તણાતું-તણાતું તો એ રહેતું, જઈ ઊંધું ચાલે સદાય
શાશ્વત સુખ તો ઝંખી રહેતું, દોડે ક્ષણિક સુખે સદાય
માતા પણ વિચારે ચડતી, વીતે એમાં યુગ ત્યાંય
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
mānava tō chē karmōnuṁ pūtaluṁ, chē cāvī tō ēnī ‘mā' nī pāsa
malatā ē tō sadāya rījhatō, nā malatā banē udāsa
divasanā kaṁīka raṁga badalatō, ēka raṁgē rahē na kyāṁya
kṣaṇamāṁ tō ē rahētuṁ hasatuṁ, bījī kṣaṇē tō raḍatuṁ tyāṁya
vahāla kājē tō pharatuṁ rahētuṁ, ūṁḍuṁ ūtarē na jarāya
sukha kājē tō taḍapatuṁ rahētuṁ, bēsē na cēnathī jarāya
vikārōthī tō hērāna thātuṁ, chōḍē na vikārō jarāya
taṇātuṁ-taṇātuṁ tō ē rahētuṁ, jaī ūṁdhuṁ cālē sadāya
śāśvata sukha tō jhaṁkhī rahētuṁ, dōḍē kṣaṇika sukhē sadāya
mātā paṇa vicārē caḍatī, vītē ēmāṁ yuga tyāṁya
| English Explanation |
|
In this bhajan, he is describing human’s inherent qualities.
He is saying...
A human is a statue of Karma (actions), and the key to this statue is in the hands of Divine Mother.
If he gets the key then he indulges and if he doesn’t get the key then he becomes sad.
He changes his colours (thoughts) all the time, he doesn’t stay with one colour (thought).
In a moment he is happy, and next moment, he is crying.
He keeps wandering for love, but never goes down deep enough.
He keeps yearning for happiness, but never sits in peace and calm.
He is hassled because of his own disorders, but makes no efforts to dispel the same.
He gets dragged in all directions, and always walk backwards.
He is looking for eternal happiness, but is always running towards momentary happiness.
Even Divine Mother is made to think.
Ages are passing in such behaviour.
Kaka is introspecting that a human is the results of his own previous karmas. He is like a puppet in the hands of Divine Mother and dancing as per his previous karmas. He is wandering in this state for ages, still he is not making any efforts to change his disorders, to focus on his purpose and even to understand the meaning of true happiness and true love. Kaka is reflecting that even Divine Mother is astonished about behaviour of humans.
Kaka is urging us to wake up in this life and move towards the correct path.
|