|
1987-12-09
1987-12-09
1987-12-09
https://www.kakabhajans.org/bhajan/default.aspx?id=12578
પંચભૂતનાં પૂતળાંમાં ‘મા’ એ પ્રાણ પૂરી, જગમાં એને રમતાં રાખ્યાં
પંચભૂતનાં પૂતળાંમાં ‘મા’ એ પ્રાણ પૂરી, જગમાં એને રમતાં રાખ્યાં
અણદીઠ દોરી રાખી હાથમાં, ભવસાગરમાં તરતાં મૂક્યાં
અહમે અહમે નાચ નચાવી, જગમાં તો રમતાં રાખ્યાં
ત્રિવિધ તાપે તાપ તપાવી, મોહમાં એને ડુબાવી દીધાં
વિકારોથી ખૂબ બાંધી, પ્રગતિમાં એને રોકી લીધાં
સંયમની દોરી દીધી હાથમાં, પાર એમાંથી તો ઊતરવા
નાશવંત પૂતળાંને, દોરી સંબંધની તો એવી બાંધી
તોડવી દોરી બની આકરી, ખૂબ એનાથી બંધાતાં રહ્યાં
અદીઠ એવી એની દૃષ્ટિમાંથી, કોઈ ક્યાંય ના છટક્યાં
થાકી, ફેરવી દૃષ્ટિ તારી તરફ, બહાર તો એને કાઢ્યાં
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
પંચભૂતનાં પૂતળાંમાં ‘મા’ એ પ્રાણ પૂરી, જગમાં એને રમતાં રાખ્યાં
અણદીઠ દોરી રાખી હાથમાં, ભવસાગરમાં તરતાં મૂક્યાં
અહમે અહમે નાચ નચાવી, જગમાં તો રમતાં રાખ્યાં
ત્રિવિધ તાપે તાપ તપાવી, મોહમાં એને ડુબાવી દીધાં
વિકારોથી ખૂબ બાંધી, પ્રગતિમાં એને રોકી લીધાં
સંયમની દોરી દીધી હાથમાં, પાર એમાંથી તો ઊતરવા
નાશવંત પૂતળાંને, દોરી સંબંધની તો એવી બાંધી
તોડવી દોરી બની આકરી, ખૂબ એનાથી બંધાતાં રહ્યાં
અદીઠ એવી એની દૃષ્ટિમાંથી, કોઈ ક્યાંય ના છટક્યાં
થાકી, ફેરવી દૃષ્ટિ તારી તરફ, બહાર તો એને કાઢ્યાં
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
paṁcabhūtanāṁ pūtalāṁmāṁ ‘mā' ē prāṇa pūrī, jagamāṁ ēnē ramatāṁ rākhyāṁ
aṇadīṭha dōrī rākhī hāthamāṁ, bhavasāgaramāṁ taratāṁ mūkyāṁ
ahamē ahamē nāca nacāvī, jagamāṁ tō ramatāṁ rākhyāṁ
trividha tāpē tāpa tapāvī, mōhamāṁ ēnē ḍubāvī dīdhāṁ
vikārōthī khūba bāṁdhī, pragatimāṁ ēnē rōkī līdhāṁ
saṁyamanī dōrī dīdhī hāthamāṁ, pāra ēmāṁthī tō ūtaravā
nāśavaṁta pūtalāṁnē, dōrī saṁbaṁdhanī tō ēvī bāṁdhī
tōḍavī dōrī banī ākarī, khūba ēnāthī baṁdhātāṁ rahyāṁ
adīṭha ēvī ēnī dr̥ṣṭimāṁthī, kōī kyāṁya nā chaṭakyāṁ
thākī, phēravī dr̥ṣṭi tārī tarapha, bahāra tō ēnē kāḍhyāṁ
| English Explanation |
|
In this Gujarati bhajan,
He is saying...
In body made with five elements, Divine Mother filled in breaths, and kept them playing in this world.
She kept all the threads unseen in her hands and kept them swimming in this worldly ocean.
She kept them dancing filled with their egos, and kept them playing in this world.
By grilling them in different heat (adverse situations), she kept them drowned in temptations.
By binding them in disorders, she kept them away from their progress.
She gave them threads of constraint in their hands to lift them up.
She bound such threads of attachment around these mortal statues, that it became impossible for them to break away from these bonds.
No one could get away from her long vision.
Finally, she uplifted those who looked in her direction.
Kaka is explaining Divine Mother’s play in this bhajan. Kaka is reflecting that she created a human, kept him under her threads of control, filled disorders in him and bounded him in attachment. And then taught him restraint and devotion towards Divine.
Divine Mother’s play is unique and par excellence. Exposure, reflection, restraint and salvation is the true play of Supreme.
|