|
1985-06-19
1985-06-19
1985-06-19
https://www.kakabhajans.org/bhajan/default.aspx?id=1646
કર્તાની મીઠી નજરમાં, શંકા ઉઠાવે છે તું શાને
કર્તાની મીઠી નજરમાં, શંકા ઉઠાવે છે તું શાને
હસતાં કે રડતાં, દુઃખો ભોગવવાં પડશે તારે ને તારે
દીધી અણમોલ કાયા, ન આભાર માન્યો તેં ત્યારે
રડતાં-રડતાં તું પ્રવેશ્યો જગમાં, દિન-રાત કે સવારે
આદત તારી એ, વસી ગઈ છે હૈયે, એ તો બહુ ભારે
સહનશીલતા છોડી, દુઃખો રડતાં-રડતાં તું વધારે
દુઃખોની પળમાં ધીરજ ન છોડી, હસતાં શીખીશ તું ક્યારે
હસતાં જો શીખી લઈશ, દુઃખો ભાગશે ત્યારે ને ત્યારે
જીવન મળ્યું છે, ખૂબ રડી લીધું છે તેં જ્યારે
નથી આંસુ પાડ્યાં, પ્રભુવિરહનાં, સાંજ કે સવારે
ફરિયાદ છોડી હવે, તું ભજી લે પ્રભુને હવે અત્યારે
https://www.youtube.com/watch?v=aVG-cNNIvAE
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
કર્તાની મીઠી નજરમાં, શંકા ઉઠાવે છે તું શાને
હસતાં કે રડતાં, દુઃખો ભોગવવાં પડશે તારે ને તારે
દીધી અણમોલ કાયા, ન આભાર માન્યો તેં ત્યારે
રડતાં-રડતાં તું પ્રવેશ્યો જગમાં, દિન-રાત કે સવારે
આદત તારી એ, વસી ગઈ છે હૈયે, એ તો બહુ ભારે
સહનશીલતા છોડી, દુઃખો રડતાં-રડતાં તું વધારે
દુઃખોની પળમાં ધીરજ ન છોડી, હસતાં શીખીશ તું ક્યારે
હસતાં જો શીખી લઈશ, દુઃખો ભાગશે ત્યારે ને ત્યારે
જીવન મળ્યું છે, ખૂબ રડી લીધું છે તેં જ્યારે
નથી આંસુ પાડ્યાં, પ્રભુવિરહનાં, સાંજ કે સવારે
ફરિયાદ છોડી હવે, તું ભજી લે પ્રભુને હવે અત્યારે
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
kartānī mīṭhī najaramāṁ, śaṁkā uṭhāvē chē tuṁ śānē
hasatāṁ kē raḍatāṁ, duḥkhō bhōgavavāṁ paḍaśē tārē nē tārē
dīdhī aṇamōla kāyā, na ābhāra mānyō tēṁ tyārē
raḍatāṁ-raḍatāṁ tuṁ pravēśyō jagamāṁ, dina-rāta kē savārē
ādata tārī ē, vasī gaī chē haiyē, ē tō bahu bhārē
sahanaśīlatā chōḍī, duḥkhō raḍatāṁ-raḍatāṁ tuṁ vadhārē
duḥkhōnī palamāṁ dhīraja na chōḍī, hasatāṁ śīkhīśa tuṁ kyārē
hasatāṁ jō śīkhī laīśa, duḥkhō bhāgaśē tyārē nē tyārē
jīvana malyuṁ chē, khūba raḍī līdhuṁ chē tēṁ jyārē
nathī āṁsu pāḍyāṁ, prabhuvirahanāṁ, sāṁja kē savārē
phariyāda chōḍī havē, tuṁ bhajī lē prabhunē havē atyārē
| English Explanation: |
|
Why do you create doubts in the sweet love of the creator?
Laughing or crying, you will have to suffer your sorrow.
You have been given an invaluable body, you never showed gratitude for the same.
You entered this world crying and continue to do that day and night.
This habit of yours has entered into your heart and established itself there.
Leaving aside tolerance, you keep on increasing your suffering by crying and crying.
You patiently were crying in the times of sorrow; when will you learn to laugh?
If you learn to laugh, then all the sorrows will run away there and there.
You got this life and now you have cried enough,
You have not cried tears in the longing of God in morning or evening.
Not leave aside your complaints and worship God now itself.
|