|
1986-04-07
1986-04-07
1986-04-07
https://www.kakabhajans.org/bhajan/default.aspx?id=1919
સફળતાનાં શિખર દેખાયાં, તોય પગ લપસ્યો ખીણમાં કંઈક વાર
સફળતાનાં શિખર દેખાયાં, તોય પગ લપસ્યો ખીણમાં કંઈક વાર
અસાવધતાની નિશાની ગણવી, કે પછી મારાં કર્મોનો પરિપાક
સુખનો કિનારો નજીક દેખાયો, તોય દુઃખમાં હું તો ડૂબ્યો કંઈક વાર
દોષ કાઢતો મારાં કર્મનો, કે પછી ગાફેલ રહ્યો હતો તે વાર
ચિંતા છોડી, ચિંતા કરતો, ના મળ્યો મને ચિંતાનો ઉપચાર
કાં તો ચિંતા છોડવી નહોતી, કાં ચિંતાથી બન્યો હતો લાચાર
દેવા ટાણે ખચકાઈ જાતો, પ્રભુ પાસે લેવા દોડ્યો હું કંઈક વાર
તોય મારી જાતને સ્વાર્થી ના ગણી, ભલે ભર્યો હતો હૈયે એ અપાર
પ્રભુનાં દર્શન કરવા દોડી જાતો, કિંમત ચૂકવવી નહોતી લગાર
પ્રભુ દર્શન મને ના દેતો, તોય ભૂલ મારી ના સમજાય
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
સફળતાનાં શિખર દેખાયાં, તોય પગ લપસ્યો ખીણમાં કંઈક વાર
અસાવધતાની નિશાની ગણવી, કે પછી મારાં કર્મોનો પરિપાક
સુખનો કિનારો નજીક દેખાયો, તોય દુઃખમાં હું તો ડૂબ્યો કંઈક વાર
દોષ કાઢતો મારાં કર્મનો, કે પછી ગાફેલ રહ્યો હતો તે વાર
ચિંતા છોડી, ચિંતા કરતો, ના મળ્યો મને ચિંતાનો ઉપચાર
કાં તો ચિંતા છોડવી નહોતી, કાં ચિંતાથી બન્યો હતો લાચાર
દેવા ટાણે ખચકાઈ જાતો, પ્રભુ પાસે લેવા દોડ્યો હું કંઈક વાર
તોય મારી જાતને સ્વાર્થી ના ગણી, ભલે ભર્યો હતો હૈયે એ અપાર
પ્રભુનાં દર્શન કરવા દોડી જાતો, કિંમત ચૂકવવી નહોતી લગાર
પ્રભુ દર્શન મને ના દેતો, તોય ભૂલ મારી ના સમજાય
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
saphalatānāṁ śikhara dēkhāyāṁ, tōya paga lapasyō khīṇamāṁ kaṁīka vāra
asāvadhatānī niśānī gaṇavī, kē pachī mārāṁ karmōnō paripāka
sukhanō kinārō najīka dēkhāyō, tōya duḥkhamāṁ huṁ tō ḍūbyō kaṁīka vāra
dōṣa kāḍhatō mārāṁ karmanō, kē pachī gāphēla rahyō hatō tē vāra
ciṁtā chōḍī, ciṁtā karatō, nā malyō manē ciṁtānō upacāra
kāṁ tō ciṁtā chōḍavī nahōtī, kāṁ ciṁtāthī banyō hatō lācāra
dēvā ṭāṇē khacakāī jātō, prabhu pāsē lēvā dōḍyō huṁ kaṁīka vāra
tōya mārī jātanē svārthī nā gaṇī, bhalē bharyō hatō haiyē ē apāra
prabhunāṁ darśana karavā dōḍī jātō, kiṁmata cūkavavī nahōtī lagāra
prabhu darśana manē nā dētō, tōya bhūla mārī nā samajāya
| English Explanation |
|
The peak of success appeared nearby, yet the foot slipped into the ravine several times.
Should it be considered as my inattentiveness or the maturity of my previous Karmas ( actions)?
The shore of happiness seemed close, yet I drowned in sorrow several times.
I blamed it on my Karmas (actions) or was it a negligence on my part?
I gave up worries, yet I kept on worrying, did not get a cure for my worries.
Either I did not want to leave my worries or I had become helpless due to my worries.
I was hesitant to give, yet would run often to God to take something.
Yet I never considered myself as selfish, though selfishness was aplenty in my heart.
I always ran to get a glimpse of God, but never wanted to pay the price for it (make no efforts for it).
If the God does not give me his glimpse, I still am unable to understand my mistake.
|