જાણું કે ન જાણું હું તો ‘મા’ ને રે ભલે, ‘મા’ તો મને જાણે છે
ગણું કે ન ગણું ‘મા’ ને હું તો મારી, ‘મા’ તો મને એનો ગણે છે
કરું હું સાચું કે ખોટું, ‘મા’ તો મને પ્રેમમાં નવરાવે છે
નિરાશ થઈ જ્યાં બેસું રે હું તો, પ્રેમાળ હાથ પીઠે ફેરવે છે
જ્યાં નયનોથી વહે આંસુ તો મારા, આંસુ હેતેથી લૂંછે છે
મૂંઝાઉં તો જગમાં જ્યારે ને જ્યારે, મારગ પ્રેમે બતાવે છે
મારી નજરમાંથી ભલે હટી જાય એ, ના એની નજરમાંથી હટાવે છે
જાગે અભિમાન તો જ્યાં હૈયે, ના અભિમાનમાં રહેવા એ તો દે છે
ધરાવું જે-જે ‘મા’ ને તો ભાવે, કરી અનેકગણું પાછું એ આપે છે
જાગશે જ્યાં ભાવ મુક્તિનો રે સાચો, મુક્તિ એ તો આપે છે
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)